Raa'Na - KP

Imię: Raa’Na
Wiek: 276 lat (jako świadomy istota. Nie wiadomo od jakiego czasu istnieje jako byt) (461 rok)
Rasa: Majin
Klasa: Wojownik-Mag

Wygląd:
Raa'Na jest przeciętnego wzrostu, mierząc 175 cm wzrostu. Jej waga również nie jest wyjątkowa, bowiem na Ziemi waży 73 kg. Przechodząc do samej figury, ma długie i uznawane przez większość osób za zgrabne nog, zapewniające jej dużą szybkość i siłę wystarczającą do skrzywdzenia innych. Wyżej znajduje się krągły i jędrny tyłek oraz długi, gładki ogon wyrastający z okolic kości ogonowej u człowieka. Dalej ma płaski brzuch z pionową kreskę pępka i wyraźnym wcięciem w talii, nadającym jej figurę klepsydry. Następne są piersi w rozmiarze D i o których nie wiadomo nic więcej, gdyż, nikt kto poznałby te sekrety nie pożyłby wystarczająco długo, by móc o tym opowiedzieć. Wyżej znajdują się zgrabne ramiona, przechodzące w kształtne, ale nie chude ręce, zakończone delikatnymi dłońmi o krótkich, ostro zakończonych paznokciach czarnej barwy.
Na głowie zamiast włosów ma parę czułków, które zaczynają wyrastać tuż nad jej czołem, by ostatecznie oddzielić się w okolicach potylicy sięgając do wysokości łopatek. Nie posiada brwi, lecz nie rzuca się to w oczy za sprawą dobrze zarysowanych łuków brwiowych, pod którymi znajdują się czarne oczy o złotych tęczówkach i źrenicach w kształcie pionowych kresek. Zamiast zwykłych uszu posiada dwie niewielkie wypukłości z prostymi otworami. Podobnie z resztą jest w przypadku nosa w miejscu którego znajduje się jedynie niewielka wypukłość. Usta są drobne, lecz o przyjemnym dla oka kształcie, za którym kryją się białe zęby z dobrze widocznymi dwoma parami kłów. Jej karnacja jest wyjątkowa i widoczna już na pierwszy rzut oka, gdyż skóra ma różową barwę, podobnie z resztą do wnętrza jej ciała, wyglądającego jak jednolita masa, a które jest widoczne, gdy majinka zostanie zraniona. Poza tym na przedramionach, obojczykach i za “uszami” posiada niewielkie otwory ułożone w linie po trzy.
Co do jej ubioru, to wydaje się być równie wyjątkowy co jego właścicielka. Proste brązowe buty ze złotą obwódką, sięgającej ledwie do kostek. Dalej mamy złoty, pleciony pasek w połowie jej prawego uda podtrzymujący białą, luźną nogawkę sięgającą do samego buta. Wyżej ma odsłaniającą uda fioletową przepaska biodrowa ze zwisającymi z przodu, dwoma szerokimi, sięgającymi kolan pasami materiału z ozdobnie wyszytymi literami literami “R” i “N” oraz wykończeniem w kolorze morskiego błękitu. Na piersi ma coś na kształt krótkiego, odsłaniającego brzuch topu z fioletowego materiału pokrytego zielonymi wzorami i wykończonego u góry złotą płytką i wychodzącą z niej obręczą opinającej jej klatkę piersiową, tworzącej dekolt w stroju. Dopełnieniem całości są dwa pasma materiału wychodzące z ryngrafu i okrywające przedramiona, by następnie połączyć się ze złotą obwódką pod łopatkami. Na rękach ma ma ozdoby z identycznego materiału co jej przepaska. Na lewej ręce jest to sięgająca do łokcia rękawiczka zakrywająca jedynie wierzch jej dłoni, zakończona złotym pierścionkiem znajdującym się na środkowym palcu. Na lewej zaś jest to tylko kawałek materiału rozpiętego między dwiema bransoletkami.

Charakter:
Raa Na praktycznie cały czas stara się pozostawać w cieniu, skryta przed ciekawskimi spojrzeniami. Wyjątek stanowią chwile w których ujawnia się przed następną ofiarą. Wówczas bez skrępowania korzysta ze swojego wyglądu, by zwabić ją do siebie. Gdy ta jest już w jej objęciach, wtedy też ujawnia swój prawdziwy charakter. Zadawanie bólu innym jest bowiem jedynym celem oraz sensem w jej życiu. Zaś życie innych nic jej nie obchodzi. Są dla niej jedynie potencjalny źródłem cierpienia. I choć jest w stanie konsumować również normalne rodzaje pokarmu, to żadne nie jest w stanie dostarczyć jej jakiejkolwiek przyjemności, czy wypełnić znajdującej się w niej pustki. Z tego też powodu praktycznie tego nie robi, woląc pożywić się cierpieniem. Jest to również spowodowane lękiem przed powrotem do swego pierwotnego stanu w którym to nie odczuwała niczego. Zawieszona we własnym istnieniu będąc nie żywą, nie martwą.
Wędruje zatem z miejsca na miejsce nigdzie nie pozostając zbyt długo, wciąż poszukując nowych ofiar. Z utęsknieniem wyczekuje dnia w którym zdoła pogrążyć cały znany jej światły w całkowitym chaosie, by móc na powrócić do egzystencji w czystym i niezmąconej niczym ekstazie.
Pomimo swego sadystycznego podejścia do wszystkich świadomych istot, potrafi również pokazać również inne oblicza, choć zawsze są to jednak jedynie role pokazywane na potrzeby zachęcenia swojej ofiary do zbliżenia lub podążania za nią i utrzymywanej jedynie tak długo jak wymaga tego sytuacja.
Jest jednak rysa na tym obrazie nieposkromionego apetytu na mękę innych. Cząstka pierwotnego miazmaty, którym była. I zapewne nie miałoby to większego wpływu na Raa’Nę, lecz ta cząstka również czasem, choć doprawdy rzadko dochodzi do głosu.
I podobnie do swego normalnego stanu, ta jej strona również stara się nie zwracać na siebie uwagi. Preferuje więc odosobnione miejsca w których mogłaby egzystować w spokoju. W swoich wypowiedziach jeśli już zdąży jej się do kogoś odezwać, ta jej wersja również mówi o sobie w liczbie mnogiej, ograniczając się jednak w ilość słów do minimum.
I choć obie funkcjonują w jednym ciele, to żadna z nich nie wie o istnieniu tej drugiej, a okresy w których jedna ma kontrolę, dla drugiej są pustą kartką. Jest to dla obu nieprzyjemne, gdy niespodziewanie któraś z nich budzi się w innym miejscu, niż pamięta i nie wie jak tam trafiła.

Historia:
Choć nie jest tego świadoma, Raa Na pochodzi od czegoś znacznie starszego i potężniejszego, niż mogłaby przypuszczać, nawet gdyby o tym rozmyślała. Jej początek jest bowiem związany z bytem, którego moc wykracza poza zwykłe pojmowanie. Majinem, który pustoszył ten wszechświat jako pierwszy. Teraz jednak od milionów lat był pogrążony w głębokim śnie, zapieczętowany gdzieś na błękitnym globie. Lecz nawet będąc w takim stanie, sama jego obecność wpływała na otaczający go świat.
W ten oto właśnie sposób, poprzez wypaczenie samej natury rzeczy, wiele wieków temu powstało coś bezkształtnego, ni gaz, ni ciecz. Ten rodzący się miazmat istniał w odrętwieniu przez całe stulecia  i możliwe, że pozostałby w takim stanie, gdyby nie wielki konflikt, który sprowadził na Ziemię olbrzymie cierpienie, przedtem kompletnie jej nieznane.
Gdy Ziemianie zaczęli odczuwać ból, udręczenie, stratę, oraz strach przed potężnym miazmat przebudził się. Pustka w której żył do tej pory, została zastąpiona narastającymi wibracjami świata. Wyrwana ze swej dotychczasowej egzystencji, istota zadrżała z ekscytacji.
W miarę jak kolejne akty zła i zniszczenia eskalowały coraz bardziej, cierpienie na świecie stawało się tak wielkie, że miazmat niemal eksplodował. Pożywiał się cierpieniem, które dostarczało mu czystej przyjemności i sycąc, aż z upływem czasu przekształcił się w coś innego. Stało się pełnoprawnym majinem, żywiącym się podstawowymi emocjami ludzi.
Gdy jednak z dnia na dzień terror króla demonów pobiegł końca, cierpienie na świecie zaczęło słabnąć, a majin zaczął odczuwać desperację. Jedyny aspekt nadający jego życiu racji bytu, pochodził z cierpienia innych istot. Bez tego bólu, doświadczał pustki, tak jak na początku swej egzystencji.
A skoro świat nie chciał dostarczyć Raa’Nie emocji, których potrzebowała do życia, to sama musiała o nie zadbać. Musiała zadawać ból innym, by ponownie poczuć upojenie istnienia.
Z początku łapanie ofiar sprawiało jej wiele problemów. Co prawda potrafiła przemieszczać się niezauważenie, skryta przed niepożądanym wzrokiem, lecz by móc kogokolwiek chwycić, musiała przyjąć bardziej zwarty kształt. Zaczęła podejmować próby stworzenia fizycznego ciała ze swej bezkształtnej powłoki, lecz każdy kolejny twór był potworniejsze od poprzedniego i potencjalne ofiary uciekały przed nią w panice, nim zdążyła się posilić. Zdała sobie sprawę, że musi przybrać kształt, który będzie atrakcyjniejszy dla jej ofiar, sprowadzając je w jej szpony.
Kryjąc się spośród cieni zaczęła obserwować i dopracowywać swój wygląd oraz sposób poruszania się, wabiąc kolejnych, niespodziewających się niczego ludzi, by następnie zadawać im ból aż do śmierci. Lecz mimo tego, że czerpała przyjemność z cierpienia każdej swej zdobyczy, zawsze chciała więcej. Męki każdego człowieka były zbyt małe i znikały tak szybko, że nim tak naprawdę zaczęła, te już gasły. Były zbyt ulotne, by móc dać Raa’Nie coś więcej, niż ledwie niewielki kęs przyjemności, pozwalający przetrwać jedynie do kolejnego posiłku.
Lata mijały i podczas, gdy ona szlifowała swe metody łowów, w różnych rejonach świata zaczynały krążyć różne pogłoski. W jednych miejscu były to wzmianki o nieuchwytnym demonie, będącym pozostałością po świcie Piccolo Daimao i który zabijał każdego, kto próbował się z nim mierzyć. Gdzie indziej były to plotki o zjawiskowej kobiecie pojawiającej się nie wiadomo skąd i znikającej nie wiadomo gdzie. Podobnie jak każdy, kto uległ jej wdziękom i podążył za nią. I choć w większości przypadków wszelki ślad po takiej osobie znikał, to jednak zdarzały się sytuacje odnalezienia zaginionych, a raczej tego co z nich pozostawało. I nigdy nie był to przyjemny widok.
Powiada się również, że pomimo lat wciąż znajdują się osoby na tyle odważne, lub na tyle głupie, by próbować swych sił w polowaniu na tego tajemniczego sukkuba. Nie były to jednak żadne podniosłe historie, a jedynie plotki opowiadane szeptem po kątach w gospodach, czy innych zajazdach. Tak jakby w obawie, że mówiąc o niej głośno, to przyciągnie się uwagę owej różowej zguby. Nie ważne, gdzie mogłaby aktualnie przebywać.
Jej jednak te szepty nie obchodziły. Zlewając się każdej nocą z mrokiem, przemyka niepostrzeżenie, a jej oczy błyszczą w słabym świetle księżyca, podczas, gdy ich właścicielka, raz po raz wypatruję kolejnej zdobyczy. Nikt nigdy nie był świadom jej obecności, a przynajmniej do momentu w którym sama się pokazywała. Wtedy już jednak było za późno, ponieważ świadczyło to o tym, że wybrała już zdobycz.

Techniki startowe:
- Afterimage Technique [Zanzoken]
- Solar Flare [Taiyōken]
- Magic Slime [Hajyu]

Planeta/Miejsce zamieszkania: Ziemia